در رشته کوههای شمالی شهر شیراز و در سمت چپ دروازه قرآن، کوهی به نام "باباکوهی" قرار دارد که این نامگذاری به خاطر جای گرفتن قبر یکی از بزرگان و مشایخ اواخر سده چهارم هجری قمری به نام باباکوهی به این نام خوانده میشود. شیخ ابوعبدالله بن عبیدالله شیرازی که به دلیل خلوت گزینی در کوه به این لقب نامیده شده، در سال 337 هجری قمری به دنیا آمد و در سال 442 هجری قمری درگذشت.