بوعلی سینا یا ابن سینا، در عمر نه چندان طولانی که داشت، توانست در علوم مختلف، اکتشافات بسیار انجام دهد. وی توانست با نگارش ۴۵۰ کتاب در زمینههای مختلف، مکتب خاصی برای خود ایجاد کند که نام او را در بین بزرگترین اندیشمندان جهان قرار دهد و به تبع آن، نام ایران را بخصوص در علم پزشکی، آوازه جهانیان کند. بی جهت نیست که امروزه آرامگاه او در شهر همدان و در میدان بوعلی سینا، بعنوان یکی از جاذبههای گردشگری ایران و استان همدان مطرح میباشد.
این مقبره در سال 1376 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. از مقبره ابن سینا بعنوان نماد شهر همدان یاد میگردد و نمادی از قدمت فرهنگ و دانش ایرانی به شمار میآید. غیر ممکن است که سفر به همدان، با بازدید از مقبره بوعلی سینا همراه نباشد.
مزار ابن سینا، در روزگاران گذشته، منزل ابوسعید دخدوک بود که از دوستان نزدیک ابن سینا بوده است. موقعیت این مکان در آن زمان در حومه شهر بود و تا اواخر قرن سیزدهم نیز به همان شکل چهارطاق باقی ماند. از آنجا که معماری بنا به مرور زمان دچار فرسایش و تخریب شده بود، در دوران قاجار و به همت شاهزاده قاجار، نوه فتحعلی شاه به نام نگار، مقبره امروزی بوعلی سینا ساخته شد. معماری که در ساخت مقبره بوعلی سینا استفاده شده است، الهام گرفته شده از برج گنبد قابوس در استان گلستان میباشد.
آرامگاه وی در میدانی بیضی شکل که با درختان چنار کهنسال پوشیده شده است، با باغچهها و تندیسی که در کنار هم قرار گرفتهاند، تفرجگاه دلپذیری را بوجود آوردهآند. مقبره ابن سینا بر خلاف مقبره گنبد قابوس که ده ترک دارد، از دوازده ترک تشکیل شده است. دلیل استفاده از این دوازده ترک بخاطر دوازده علمی است که ابن سینا در آنها تبحر داشته است. حکمت، پزشکی، ریاضیات، ستارهشناسی، فیزیک، شیمی، روانشناسی، جغرافیا، زمینشناسی، شعر و ادبیات، فلسفه و منطق، علومی بودهاند که ابن سینا در آنها دستی بزرگ داشته است. ارتفاع هر پایه برج از سطح زمین، ۲۳ متر است.