گنجنامه دریکی از دامنههای کوهستان الوند و در فاصله 5 کیلومتری همدان قرار دارد. سنگنوشتههای موجود در گنجنامه که قدمت آنها به دوران هخامنشیان مربوط میشود، بهعنوان قدیمیترین سند مکتوب تمدن ایرانی به شمار میآیند. دو سنگنوشته که یکی مربوط به داریوش و دیگری مربوط به خشایار شاه میباشد در مجاورت یکدیگر قرار دارند. هر یک از کتیبهها در 3 ستون، بیست سطر و به سه زبان فارسی باستان، شوشی و بابلی به خط میخی نوشتهشدهاند. اوژن فلاندن، باستانشناس فرانسوی و پاسکال کست سرانجام توانستند این کتیبهها را ترجمه کنند که معنی کتیبه داریوش شاه به شرح زیر میباشد:
«خدای بزرگ است اهورامزدا که این سرزمین را آفرید که مردم را آفرید که شادی را برای مردم آفرید که داریوش را شاه کرد، یگانه شاه از میان شاهان بسیار و یگانه فرمانروا از میان فرمانروایان بسیار. من (هستم) داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهای با ملتهای بسیار، شاه این سرزمین بزرگ دوردست پهناور، پسر ویشتاسب هخامنشی.»
همچنین ترجمههای فارسی و انگلیسی هر دو کتیبه بر روی دوتخته سنگ خارا حکشده و در ضلع دیگر محوطه گنجنامه قرار دادهشده است. این اثر در سال 1310 به ثبت فهرست آثار ملی رسید.
1
نفر از کاربران در تکمیل این مطلب همراه ما بودند.