در 35 کیلومتری شمال شهر طبس به اطراف روستای ازمیغان که می رسیم در امتداد خروجی یک قنات به دره ای بکر و زیبا بر میخوریم که در میان بومیان منطقه به "کال جنی" یا دره جن ها معروف است. منطقه ای که روزگاری مردم آن را محل زندگی جن و ارواح می دانسته اند و اکنون به جاذبه ای گردشگری تبدیل شده است.
کال اصطلاحی است که به دره یا مسیر ایجاد شده توسط سیلاب ها و جریان آب اطلاق می شود. دره ای مرموز و خوف انگیز که گویی نسخه ای بی بدیل از گرند کانیون آمریکاست. شاید تا قبل از اینکه منظره ی کال جنی مقابل چشمانمان قرار بگیرد حتی تصور دره ای چنین زیبا و پر آب در پهنه ی این کویر تشنه کمی دشوار و دور از باور باشد.
با ورود به دره هر چه پیشتر می رویم نقوش و برجستگی های دیواره ی دره از یک سو و صداهای وهم انگیزی که در اثر وزش باد در دره می پیچد از سوی دیگر ما را به حقیقت نام کال جنی نزدیکتر می کند، نقوشی که در اثر هزاران سال فرسایش و سیلاب ها پدید آمده اند اما شاید به این دلیل که پیشینیان از علت طبیعی این سازه ها و اشکال فرسایشی آن اطلاعی نداشته اند ساختن آن را به جن ها نسبت داده اند.
باز هم پیش تر می رویم، حوضچه های آبی که گاه تا 1.5 متر عمق دارند و آبشارهای کوچکی که محلی ها به آن شلن می گویند، ما را متقاعد میکند که در میان این بیابان عطشناک اینجا بهشت کوچکی است تا از گرمای سوزان کویر تن به خنکای آب بسپاری. آب درون دره به وسیله راه آب و تونل هایی که توسط اهالی روستاهای پایین ساخته شده اند به درون قنات هدایت می شود و بعد از آن دره از آب بی نصیب می شود.
در ادامه به تونل ها و حفره هایی بر میخوریم که بعید به نظر می رسد حاصل فرسایش طبیعت باشد و گویی ساخته ی دست بشر است، تونل ها و حفره هایی که خانه گبرها نام دارند و در گذشته محل سکنی زرتشتیان بوده است. طبق نظر کارشناس میراث فرهنگی قدمت این خانه ها به دوره ساسانیان باز می گردد.
نخلستانی که به صورت خودرو در دل این بیابان روییده است نیز از دیگر جاذبه های گردشگری این منطقه محسوب می گردد.به طور کلی کال جنی مقصد مناسبی برای کسانیست که می خواهند به دنیایی از رمز و راز قدم بگذارند و هیجانی سرشار از وهم و خیال را تجربه کنند.